MIMBERA - POBOŽNOST, SEDŽDA I PLAČ

الْحَمْدُ لِلَّهِ  رَبِّ الْعَالَمِينَ، نَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، وَ نَسْألُهُ الكَرَامَةَ فِيماَ بَعْدَ الْمَوْتِ لَنَا وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ. وَنَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَ مِنْ سَيِّئاتِ أعْمَالِنَا. مَنْ يَهْدِهِ اللَّهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ.

وَأشْهَدُ أنْ لا إِلَهَ إِلاّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، أرْسَلَهُ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَ سِرَاجًا مُنِيرًا لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلىَ الْكَافِرِينَ. صلى الله تعالى عليه وعلى آله وأولاده وأزواجه وأصحابه وأتباعه. وخلفائه الراشدين المرشدين المهديين من بعده. ووزارئه الكاملين في عهده. خصوصا منهم على ساداتنا أبي بكر وعمر وعثمان وعلي. وعلى بقية الصحابة والقرابة والتابعين. والذين اتبعوهم بإحسان إلى يوم الدين، رضوان الله تعالى عليهم وعلينا أجمعين. أما بعد، فيا عباتد الله، اتقوا الله وأطيعوه. إن الله مع الذين اتقوا والذين هم محسنون ...:

قال الله تعالى فى كتابه الكريم :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا.
صدق الله العظيم

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog! 

       Hvala Allahu, dž.š., Gospodaru svih svjetova. Neka su salavat i selam na Poslanika Muhammeda, a.s., i njegovu časnu porodicu.

    Dragi brate i poštovana sestro, danas je petak 11. džumadel-uhra 1435. ili 11. april 2014. godine. Ovo je 23. hutba u novoj godini.

     Prošli petak govorismo o poniznom upućivanju dove a danas ćemo pobožnosti, sedždi i plaču poslije sedžde. Dragi Allah navodi primjer Idrisa a.s., pa kaže u suri Merjem u 55. i 56. ajetu kaže:

وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا

"I spomeni u Knjizi Idrisa! On je bio istinoljubiv i vjerovjesnik.. 

وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا

i Mi smo ga na visoko mjesto digli."

    U sahih-hadisu rečeno je  da je Poslanik, s.a.v.s., prošao pored njega u noći Israa na četvrtom nebu. Zašto je to tako? Ibn-Abbas za njega kaže da je bio krojač i da šijući nije zabo' iglu dok ne kaže "Subhanellah!". I zanoćavao bi kada bi zanoćavao, a na Zemlji ne bi bio niko bolji po djelima od njega.

    Uzvišeni Allah spominje vjerovjesnike koje je blagodatima obasuo,  oni su: ,, Kad bi im se ajeti Sve milosnog učili, oni bi na sedždu padali i plakali."/58/   Riječ  množina je riječi    - "onaj koji plače". Učenjaci su složni da je na ovome mjestu propis učiniti sedždu, slijedeći poslanike, koji su je činili. Sufjan Es-Sevri prenosi od Ebu-Ma'mera, koji je rekao: Omer ibn Hatab proučio je suru "Merjem", učinio sedždu i potom rekao: "Ovo jeste sedžda, a gdje je plač?"  

    Ako ovim ajetima treba objašnjenje, onda ga je El-Gazali najbolje formulirao govoreći o čovjeku i sedždi u  svome djelu »Ihjau ulumi d-din«. 

  U svakom čovjeku imaju četiri elementa: božanski, šejtanski, zvjerski i životinjski. Sve to sakupljeno je i nahodi se u čovjekovom srcu, kao da se u osnovi čovjekovoj nalaze svinja, pas, šejtan i mudrac. Svinja je strast,  ne odbacuje se svinja zbog boje, oblika i izgleda nego zbog razvrata i pohlepe. Pas je srdžba i ne odbacuje se pas zbog boje, oblika i izgleda nego zbog zvjerstva koje nosi u sebi i nasilja... Svinja u čovjeku svojom proždrljivošću vodi u razvrat i ono što je zabranjeno, a zvijer svojom srdžbom vodi u nasilje i uznemiravanje. Šejtan je taj koji raspiruje strast svinje i srdžbu zvijeri i jedno drugom pomaže i šejtanu čine dobro jer su oni njemu potčinjeni i njemu su u položaju ničice, na sedždi. Mudraca simbolizira um kome je zapovijeđeno da otkloni šejtanovu spletku i um je prisiljen da šejtanovu obmanu otkrije svojom intuicijom i svojim zadobijenim svjetlom... da bi tako sve išlo po svome toku i da se mudračevim uzdama uspostavi ravnoteža. Ukoliko nema ravnoteže u tom slučaju svinja, pas i šejtan u čovjeku potčine čovjeka i s njim upravljaju tako da je čovjek primoran da stalno traži načina kako da zasiti svinju u sebi, i zadovolji psa,  i tako je stalno u robovanju ili psu ili svinji.

  «Čovjek se pomoću sedžde približava Allahu, kako to stoji na kraju sure Ikre‘. Koliko će čovjek u namazu i na sedždi moći prodrijeti u tajne zavisi od njegove lične čistote.

   Lice je onaj najuzvišeniji spoljni dio čovjeka. Uistinu, na licu (a ljudsko lice uzdignuto je nad licima svih drugih stvorenja) čovjek raspoznaje bol, radost, tugu, obijest, poltronstvo, zavist. Ono je taj otok postojanja kroz kojeg se iskradaju unutarnja stanja srca. Zato je sedžda licem uvjetovana sedždom srca. Životinje licem na tle ne padaju, jer one ne zavide, ne mrze, nisu podle, itd. (ili, pak,  čovjeku nije dato da sazna njihova životinjska stanja). 

    Al-Gazali, budući da je pronikao u tajne srca kaže: «Srce ima svoju vidljivu vojsku, vidljivu okom. To su ruke, noge, oči, uši, jezik i ostali vidljivi ili nevidljivi organi. Svi su u službi srca i potčinjeni su srcu. Ono je to koje njima raspolaže i naređuje. Organi su stvoreni da budu pokorni srcu, ne mogu mu se suprotstaviti niti se pobuniti. Kada srce naredi oku da gleda - ono gleda, jeziku da govori  - on govori, rukama da dohvataju - one dohvataju....

    Kako izgleda naša stvarnost u vezi namaza i pobožnosti?

    Pošto je Uzvišeni spomenuo skupinu časnih, a to su vjerovjesnici, a.s., i oni koji ih slijede držeći se granica i naredbi, koji izvršavaju dužnosti (farzove) a ostavljaju zabrane, On, dž.š., kaže:  "Njih smjeniše naraštaji", "koji namaz napustiše." Pošto su napustili namaz, napustili su i ostala zaduženja, jer je u njemu temelj vjere i njena postojanost, a pošto on spada u najbolja ljudska djela. Oni će zlo proći i stradati na Sudnjem danu.

    Postoji više stavova o tome  šta se misli pod ostavljanjem namaza. Neki kažu da je to njegovo potpuno neklanjanje. Dok riječi: "I njih smijeniše naraštaji, koji namaz napustiše" neki tumače, da su izostavljali pravo vrijeme za namaz, jer je njegovo poptuno ostavljanje - nevjerstvo. Mudžahid kaže da riječi Uzvišenog: ,,I za požudama pođoše", znači da će, kada nastupi Potonji čas i odu dobri sljedbenici Muhammeda, a.s., ljudi najahivati jedni na druge po putevima. Mudžahid, Ukrime i Ata ibn Rebah kažu da su to sljedbenici Muhammeda, s.a.v.s. Mudžahid kaže da će se jahati kao stoka i magarci po putevima, ne bojeći se Allaha na nebu i ne stideći se ljudi na Zemlji.

   Zašto nema plača poslije naših sedždi?

   Da se vratimo početnom pojmu. Od sedžde je nastao mesdžid ili džamija kako mi danas nazivamo mjesto okupljanja u džematu. Džamijski prostor je sveto mjesto u kome se svojim srcem, mislima i osjećajima na krilima ibadeta  putujemo u više sfere. Eh, gdje nestaje(de) duhovnost, skrušenost (hušu') u našim mesdžidima? Zašto se ponegdje gubi ,svetost' džamijskog prostora i ambijenta preko nečeg profanog što polahko ulazi u nju?

    Znajmo da je mesdžid neprikosnoveno mjesto gdje vjernik-mu’min doživljava duhovnu i tjelesnu rekreaciju. Kur’an to objašnjava ovako:

  “Mesdžid/džamija koji je od početka osnovan u ime Allaha  ima prednosti da u njemu obavljaš salat, jer su u njemu ljudi koji vole da se čiste, a Allah voli one koji se čiste.” (Et-Tevba, 108)

    Mi se često nadmećemo eksterijerom i enterijerom izgrađenih ili dograđenih džamija, takmičimo se visinom i brojem munara i šerefeta, žudimo za visinom dok su naši svakidašnji međuljudski odnosi u čučećem stavu. Munara(e) je divan simbol visine islamskog učenja, ali ona mora izrasti iz čistoće imana naših duša i plemenitih međuljudskih odnosa u tim krajevima. U protivnom munara s mesdžidom će ostati običan hladan kamen na koji se vješa zvučnik, koji poziva ljude na “skup”, da se nešto formalno iz običaja obavi.

      Dova

      Molim Dragog Allaha da nas uputi na Pravi put, pa da Mu budemo što više zahvalni i da nas ta zahvala prati na putu do Dženneta. Amin!

  Milostivi Allahu, podari mi poštovanje prema našim džamijama i onima koji nas vode na pravi put. Učini da volim džamiju pa da se radujem petku i džumi namazu u njemu. Ne daj mi da zaboravljam svoju islamsku zajednicu.

ألا إن أحسن الكلام و أبلغ النظام. كلام الله الملك العزيز العلام. كما قال الله تبارك و تعالي في نظم الكلام: و إذا قريئ القرآن فاستمعوا و أنصتوا لعلكم ترحمون.

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم. بسم الله الرحمن الرحيم: إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ.

[جلوس]

بارك الله لنا و لكم و لسائر المؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات الاحياء منهم و الاموات يرحمتك يا أرحم الرحمين

الخطبة الثانية

الحمد لله حمد الكاملين. و الصلاة و السلام علي رسولنا محمد و آله و صحبه أجمعين. تعظيما لنبيه و تكريما لفخامة شأن شرف صفيه. فقال عز و جل من قائل مخبرا و آمرا: إن الله و ملائكته يصلون علي النبي, يا أيها الذين آمنوا صلوا عليه و سلموا تسليما.

اللهم صلي علي محمد و علي آل محمد, كما صليت علي ابراهيم و علي آل ابراهيم, إنك حميد مجيد.

اللهم بارك علي محمد و علي آل محمد, كما باركت علي ابراهيم و علي آل ابراهيم, إنك حميد مجيد.

اللهم أصلح أحوالنا, و أحسن أعمالنا, و بلّغْنا مما يرضيك آمالنا, و ولِّ اُمورنا خيارنا, و لا تولَّ اُمورنا شرارنا, و لا تؤاخذنا بما فعل السفهاء منّا, و كن لنا و لا تكن علينا. اللهم اجعل هذا البلدآمنا, مؤمنا, مطمئنّا و سائر البلاد المسلمين برحمتك يا أرحم الرحمين.

ان الله يأمر بالعدل و الإحسان ، و ايتاء ذي القربي و ينهي عن الفحشاء و المنكر و البغي يعظكم لعلكم تذكرون. صدق الله العظيم

Literatura: Tefsir ibni Kesir, Sahihul Buhari, Sedzda u namazu, Dr. Enes Karic, Mesdzid i dzamija, Mr. Nijaz Sukric,

Nijaz Salkić